» حکایت گرگ زاده عاقبت گرگ شود

حکایتی از گلستان سعدی

روزگاری عده ای راهزن بر سر کوه کمین کرده راه کاروانیان می بستند.راه بلدان و مردم از حیله و مکر آنها در ترس و عذاب بودند و لشکریان سلطان موفق به دستگیری آنها نمی شدند.چون پناهگاهی مرتفع بر سر قله کوهی داشتند.بزرگان کشور جلسه ای در این باره تشکیل دادند که اگر وضع به همین شکل ادامه پیدا کند مقاومت در برابر آنها غیر ممکن می شود تصمیم بر این شد یک نفر از این هه خبر بیاورد که وقتی به طایفه ای حمله کردند و پناهگاهشان خالی ماند.چند مرد جنگی و قدرتمند در دره آن کوه پنهان شدند تا وقتی که شب شد و کاروانیان برگشتند سلاح های خود را زمین گذاشتند و به خواب رفتند مدتی گذشت نیروهای شاه در خواب آنها را دستگیر و دست بسته نزد شاه آوردند.شاه دستور داد همه را بکشند.

در بین آنها پسرک نوجوانی بود که تازه پشت لبش سبز شده بودیک از وزرا دلشش به حال پسر سوخت از شاه خواهش کرد از کشتن جوان منصرف شود چون هنوز خیلی جوان است شاه موافقت نکرد.

پرتو نیکان نگیرد هر که بنیادش بداست

تربیت نا اهل را چون گردکان بر گنبد است

بهتر است نسل این دزدان قطع شود چون آتش را خاموش کردن و شعله ای را زنده نگه داشتن و مار را کشتن و بچه اش را نگه داشتن کار انسان خردمند نیست

وزیر گفت اما همنشینی با این دزدان این پسر را دگرگون کردع مطمئنم اگر مدتی با نیکان هم نشین باشد مثل آنها می شود چون هنوز جوان است و بدی در فطرتش ریشه نکرده است.

پسر نوح با بدان بنشست خاندان نبوتش گم شد

سگ اصحاب کهف روزی چند پی نیکان گرفت و مردم شد

و درباریان سخنان وزیر را تایید کردند شاه هم به ناچار قبول کرد و گفت بخشیدم اگرچه به صلاح نیست

پسر نزد بزرگان و استادان از نو تربیت شد و همه فکر کردند تربیت در او اثر کرده و جهل و بدی از او دور شده در حالی که شاه خلاف این فکر می کرد

عاقبت گرگ زاده گرگ شود

گرچه با آدمی بزرگ شود

دو سال گدشت اوباش محل بشا پسر همراه شدند تا در وقت مناسب وزیر و دو پسرش را کشتند و اموالش را غارت کردند شاه از سرکشی پسر متعجب شد و گفت

شمشیر نیک ز آهن بد چون کند کسی؟

ناکس به تربیت نشود ای حکیم کس

باران که در لطافت طبعش خلاف نیست

در باغ لاله روید و در شوره زار خس

تگ ها : گلستان سعدی