ساداکو ساساکی (Sadako Sasaki) ،دختر ژاپنی متولد هفتم ژانویهٔ ۱۹۴۳،هنگام بمباران هیروشیما دو ساله بود.در هنگام اصابت بمب او از پنجره خانه به بیرون پرت می شود و مادرش که با وحشت به سراغش رفته بوداو را سالم می بیند.منتهی قرار گرفتن در معرض تشعشعات باعث شد او مبتلا به لوسمی یا همان سرطان خون شود.
ساداکو در مدرسه دونده خوبی بود و آرزویش این بود که معلم ورزش شود.اما کم کم نشانه های بیماری در بدنش ظاهر شد و آرزویش هیچگاه محقق نشد.
پزشکان پیش بینی کردند که او حداکثر یکسال زنده است و باید مدتی در بیمارستان بستری شود.
در این مدت تعدادی درنای کاغذی توسط مردم برای خوشحال کردن بیماران به بیمارستان آورده می شد و کم کم آن ها را تشویق به ساخت درنای کاغذی می کرد.
زیرا بر طبق افسانه های ژاپنی درنا باعث شفای بیمار می شود و آن ها همچنین اعتقاد دارند کسی که یک درنای کاغذی سازد آرزویش برآورده می شود.
به این ترتیب ساداکو تصمیم گرفت هزار درنای کاغذی بسازد و ساداکو در حالی در 12 سالگی چشم از جهان فرو بست که فقط توانسته بود ۶۴۴ درنا را بسازد؛ اما این پایان رویای او نبود و همکلاسیهایش ۳۵۶ درنای کاغذی دیگر ساختند تا تعدادشان به همراه درناهای ساداکو به هزار رسید، بعد همهٔ آنها را به همراه ساداکو به خاک سپردند.
و سر انجام با وخیم تر شدن بیماری اش در حالیکه توسط خانواده اش احاطه شده بود درگذشت.
اتفاقی که برای این کودک ژاپنی افتاد باعث شد درنا به یک نماد صلح تبدیل شود.
پس از در گدشت وی دوستان و همکلاسی هایش تصمیم گرفتن بنای یادبودی برایش بسازند.
با جمع آوری کمک های مالی این بنای یادبود در پارکی ساخته شده که مجسمه ای است از وی که درنای کاغذی بالای سر خود گرفته است.
در موزه صلح تهران نیز درناهای کاغذی به عنوان نماد صلح دیده میشوند.